Seriale, do których wracamy

Nie ma sensu pytać, po co wracamy do obejrzanych raz seriali. Robimy to impulsywnie, pod wpływem emocji. Gdy przychodzi nagła tęsknota, argument o marnowaniu czasu może tylko zirytować. Na pewno są na tym świecie ludzie wyjątkowi, którzy nie wchodzą dwa razy w tę samą fabułę. Może nawet wracanie do znanych już obrazów nie jest takie częste? Ja to robię i pewnie przez to wydaje mi się, że ma tak cały świat. Różnią nas tylko tytuły i powody.

Oto moja żelazna lista ze skromnym uzasadnieniem.

Miejsce 1 – Miasteczko Twin Peaks

Już sama ścieżka dźwiękowa czołówki przenosi w inny świat. Pamiętam, jak w dzieciństwie ta melodia w połączeniu z czerwoną kotarą tworzyły rzecz naprawdę przerażają, choć dotąd nie wiem tak naprawdę, dlaczego. Nie rozumiałam fragmentów fabuły docierających do mnie z włączonego w tle telewizora. Zostało jednak wyraziste wspomnienie. Dzięki niemu już trzy razy widziałam ten serial na przestrzeni lat i właśnie myślę o powtórce. Ten kultowy obraz to klasa sama w sobie, kto nie widział, powinien koniecznie nadrobić. Kto zna, ten pewnie wracał;)

Miejsce 2 – Z Archiwum X

Inny świat, inna półka i inny level, a jednak rodzaj powrotu podobny. Wystarczy wsłuchać się w czołówkę serialu, by gładko wskoczyć w przeszłość. I choć Archiwum nie zapewni nam takiej uczty jak Twin Peaks, wciąż może się podobać. Jeden z najbardziej znanych duetów FBI ma niepodważalny urok, a ich przedziwne sprawy wciąż intrygują i potrafią przerazić. Jeśli też należysz do pokolenia, któremu w dzieciństwie zabraniano oglądać Muldera i Scully, teraz możesz to nadrobić.

Miejsce 3 – Przyjaciele

Oglądałam ten serial w całości lub we fragmentach niezliczoną ilość razy. Odgrzewaliśmy go z Piotrkiem na studiach. Kilka odcinków po południu bywało dobrą nagrodą za obecność na zajęciach. W jakimś stopniu dorastałam razem z Przyjaciółmi i pewnie dlatego są mi tak bliscy. To tylko sitcom, ale z pewnością kultowy. Łatwo się w nim zakochać i potem wracać z sentymentu, choć dla wymagających widzów może być za prosty lub nawet (naprawdę!) nieśmieszny.

Miejsce 4 – Gra o tron

Wiem, że ten serial ugiął się pod własnym ciężarem i końcówka jest słaba. Nie można jednak zaprzeczyć, że to najlepsza, rzecz jaka powstała do tej pory w swoim gatunku i cała produkcja ma swoje naprawdę mocarne momenty. To jeden z tych seriali, do których musisz wrócić, jeśli złapałeś bakcyla. Oglądanie wszystkich sezonów drugi raz było dla mnie wielką przygodą, bo dopiero wtedy załapałam mnóstwo niuansów. Kolejne maratony były już czystą przyjemnością. Szkoda, że ostatni seans miałam niedawno i za wcześnie jeszcze na powtórkę.

Miejsce 5 – Rick i Morty

W zestawieniu musiała znaleźć się przynajmniej jedna animacja. Padło na tę, bo jest niezwykła. Wywołuje całe spektrum emocji i szczerze śmieszy i za pierwszym, i za piątym razem. Przynajmniej nas. Podchodzę do tej produkcji mocno emocjonalnie, bo parę tygodni temu do niej wróciliśmy i nadal jestem zdziwiona, że tak mnie rozwala.

Miejsce 6 – Biuro

Początkowo zestawienie miały zamykać urocze przygody dziadka z wnukiem, potem chciałam was dobić Dr Quinn, ale finalnie będzie Biuro. I to nie dlatego, że pasjami do niego wracaliśmy. To serial idealny do reoglądania. Zwłaszcza, gdy szukasz sitcomu do kolacji, Biuro pochłonie cię na dobre.

Aż do bólu wyraziści bohaterowie i absurdalny, odważny, bystry humor łączą ostatnie dwa tytuły. Jeśli to lubisz, będziesz do nich wracać.

Wstawka ode mnie
(Piotrek):

Chętnie coś dopowiem, bo rzadko gonię za nowością, lubię stare utwory i też ulegam sentymentom. Chętnie wracam do seriali. Dwa odcinki i już czuję się spokojniej i bezpieczniej.

I chyba właśnie o to w tym chodzi. O przestrzeń znaną, w której czujemy się swobodnie. Co z tego, że Joey robi coś setny raz, skoro wciąż nas to śmieszy?

Poza serialami wymienionymi przez Miśkę, moja pozytywna lista zawierałaby także, lecąc od świeższych do starszych:

Dwóch i pół

Chłopaków z baraków

Alfa

Cudowne lata

Tajemnicze złote miasta